🎱 Usunięcie Macicy Po 60 Roku Życia

Mięśniaki macicy Mięśniaki macicy są jednym z najczęściej występujących łagodnych rozrostów nowotworowych, które występują u 20%-40% kobiet. Szacuje się, że z powodu mięśniaków macicy cierpi co piąta kobieta po 35. roku życia i co druga miesiączkująca pięćdziesięciolatka. Część z nich nie wie, że jest chora U kobiet po menopauzie lub młodszych, które nie planują ciąży, wykonuje się najczęściej usunięcie macicy (histerektomię). Wraz z macicą usuwa się zazwyczaj również jajowody, czasem szyjkę macicy. Jajniki pozostawia się zwykle do 60.–65. roku życia, gdyż wpływa to korzystnie na zdrowie i samopoczucie kobiety. Zaćma wtórna – czym jest i jak można ją leczyć? Zaćma to zmętnienie soczewki w oku, co jest najczęściej związane z wiekiem – cierpią na nią najczęściej osoby po 60 roku życia. Jednak przyczyną zaćmy może być także wieloletnie przyjmowanie niektórych leków (np. steroidy), zaburzenie metaboliczne, uraz oka. Po usunięciu macicy okres pooperacyjny z reguły może trwać od trzech miesięcy do roku. Taka operacja dzisiaj nie jest już rzadkością, ale wciąż wciąż przeraża wielu. Niestety, niestety jest to jedyny właściwy sposób na zachowanie zdrowia i życia kobiety. Przy jakich wskazaniach jest wymagane usunięcie macicy Laparoskopia to metoda stosowana do usuwania mięśniaków macicy z zachowaniem macicy. Operacja jest radykalną metodą leczenia mięśniaków i jest zalecana, gdy nie ma już innych opcji. Jeśli guz stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta, lekarz ma jedno wyjście, aby wyeliminować usunięcie mięśniaka macicy. Nie wszystkie kobiety mogą ją jednak stosować. Nie jest to metoda dla pań, które między innymi chorowały na nowotwory hormonozależne (np. rak piersi, szyjki macicy) lub pań po 60. roku życia, pacjentek z chorobą zatorowo-zakrzepową. Alternatywą dla syntetycznych hormonów jest estragon naturalny. Etap podstawowy adresowany jest do osób powyżej 18. roku życia palących papierosy, w tym - w zakresie diagnostyki POChP (przewlekłej obturacyjnej choroby płuc) - do kobiet i mężczyzn pomiędzy 40. a 65. rokiem życia, którzynie mieli wykonanych badań spirometrycznych w ramach programu profilaktyki POChP w ciągu ostatnich trzech lat, Samo usunięcie macicy, czyli histerektomia z zachowaniem jajników, nie wywołuje bezpośrednio menopauzy, jednak kobiety poddane temu zbiegowi przechodzą menopauzę o 3,7 lat wcześniej, niż przeciętnie [potrzebny przypis]. Prawdopodobnie ma to związek z upośledzonym dopływem krwi do jajników po operacji w obrębie miednicy. Po pierwsze, lekarz bada jamę narządu i błonę śluzową kanału szyjki macicy, zwracając uwagę na położenie polipów, ich wielkość i strukturę. Jeśli polipy zostaną usunięte w innym czasie, lekarz pobiera materiał z biopsji za pomocą dodatkowych narzędzi, którymi lekarz zarządza za pomocą hysteroskopu. Histerektomia - chirurgiczny zabieg usunięcia macicy Ponad 60 % populacji kobiet doświadcza mięśniaków. Są one najczęstszą przyczyną do skierowania do… Wypadanie macicy – najnowsze metody leczenia operacyjnego. W przypadku nasilonych dolegliwości, kiedy pacjentka ma spore problemy z nietrzymaniem moczu czy gazów, lekarz może rozważyć leczenie operacyjne. Kiedyś problem wypadającej macicy rozwiązywano poprzez usunięcie narządu (histerektomia), niestety skutkiem ubocznym zabiegu Jak się ocenia, mogą dotyczyć nawet 60 proc. kobiet. Najczęściej diagnozowane są po 50. roku życia. Zazwyczaj nie występują u bardzo młodych kobiet. Rodzaje mięśniaków macicy. Mięśniaki macicy dzielą się na: śródścienne – mięśniaki zlokalizowane wewnątrz ścian macicy, powodują powiększanie się mięśnia macicy; RqhX. Umowny próg starości osiąga w Polsce coraz większa liczba kobiet. W ginekologii można wyodrębnić schorzenia i stany związane z procesem starzenia i rozwijające się na jego tle. Problem stanowi leczenie w tym okresie, gerohigiena i rehabilitacja. Należy więc zwrócić szczególną uwagę na opiekę ginekologiczną, co jest zadaniem geriatrii ginekologicznej – nauki o chorobach wieku starczego i ich leczeniu. Prof. Ewa Dmoch-Gajzlerska Zakład Dydaktyki Ginekologiczno-Położniczej WUM Proces starzenia W okresie postmenopauzalnym w organizmie kobiety dochodzi do szeregu zmian zanikowych związanych z wygaśnięciem czynności hormonalnej jajników. Dotyczą one przede wszystkim narządu płciowego i gruczołów sutkowych. Zasadniczymi cechami starzenia jest zmniejszenie się masy czynnych metabolicznie tkanek oraz zmiany strukturalne i czynnościowe pozostałej masy tkankowej. Procesy te przebiegają odmiennie, w zależności od indywidualnych cech oraz od różnej charakterystyki tkankowej, którą pod tym względem można podzielić na tkanki bradytroficzne o wolniejszym procesie starzenia i tachytroficzne o szybszym procesie starzenia. Zależne jest to również od oddziaływania czynników neurohormonalnych i środowiska otaczającego. Proces starzenia się jest związany głównie z tkanką mezenchymalną na skutek utraty wody, elastyczności, transmineralizacji oraz zmiany komponenty białkowej struktur włóknistych – kolagenu i elastyny. Dochodzi także do zmian strukturalnych elementów komórkowych tej tkanki, a szczególnie zmian w naczyniach krwionośnych, polegających na odkładaniu się w ich warstwie wewnętrznej lipo- i glikoproteidów oraz gromadzeniu się złogów wapnia. Na skutek obrzmienia śródbłonka naczyniowego dochodzi do utrudnienia przepływu krwi i odżywiania tkanek. We włóknach nerwowych opatrzonych otoczką dochodzi do zmian degeneracyjnych osłonki rdzennej. Czynność gruczołów dokrewnych jest szczególnie związana z układem nerwowym, a zwłaszcza podwzgórzem, które poprzez szereg hormonów uwalniania (releasing hormones) dostających się do układu wrotnego przysadki uwalnia z jej części gruczołowej odpowiednie hormony tropowe. Dlatego też prawidłowy stan i działanie podwzgórza w wieku pomenopauzalnym ma duże znaczenie dla całego układu hormonalnego i sprzężenia zwrotnego. Podobnie podwzgórze jest jednym z ośrodków układu autonomicznego regulującego ciepłotę ciała, popęd płciowy, łaknienie i pragnienie, a także bierze udział w regulacji snu i powstawaniu stanów emocjonalnych. Menopauza: zmiany w układzie rozrodczym kobiety Jajniki W jajniku dochodzi w okresie pomenopauzalnym do całkowitego zaniku wszystkich specyficznych struktur gruczołu. Ciężar obu jajników powyżej 60. roku życia wynosi około 4,0 g w porównaniu do 11,3 g u kobiety młodej. Warstwa korowa ulega przerośnięciu tkanką łączną i ścieńczeniu. W naczyniach występują zmiany zwyrodnieniowe, równocześnie obserwuje się rozrost zrębu jajnika, który wytwarza głównie androgeny. W późnej starości jajniki ulegają całkowitej inwolucji, stanowiąc małe, twarde, listeczkowate twory z głębokimi rowkami. Poziom estrogenów w moczu obniża się poniżej 10 mikrogramów na 24 godziny wobec 30-50 mikrogramów/24 godz. w okresie dojrzałości płciowej. Srom, pochwa i macica Na sromie na skutek zmian zanikowych kurczą się i zmniejszają wargi sromowe mniejsze, spłaszcza się wzgórek łonowy, tracą swoje napięcie wargi sromowe większe. Wejście do pochwy staje się coraz węższe, a błona śluzowa przedsionka jest sucha, cienka i blada. Zmiany te utrudniają utrzymywanie stosunków płciowych. Również nabłonek pochwy na skutek braku estrogenów cieńczeje, ściany pochwy ulegają wygładzeniu, zanikają sklepienia i często dochodzi do zwężenia w 1/3 górnej pochwy (kraurosis vaginae), co również przyczynia się do utrudnienia współżycia płciowego. Zmienia się pH wydzieliny z pochwy – z kwaśnego na obojętny lub zasadowy. Na skutek zniknięcia z nabłonka glikogenu zmienia się mikroflora pochwy. Zanikają pałeczki kwasu mlekowego, a pojawia się flora bakteryjna mieszana, z pałeczką okrężnicy na czele. Część pochwowa ulega znacznemu skróceniu, kanał szyjki zaś zwężeniu, a jego ujście staje się punkcikowate, niekiedy całkowicie zarośnięte, co wobec istnienia innych stanów patologicznych macicy prowadzić może do szeregu poważnych powikłań. Macica również ulega zanikowi. Jej ciężar z około 58 g w wieku 40 lat zmniejsza się do 37,8 g około 70. roku życia. Błona śluzowa macicy w tym okresie cieńczeje, zanika warstwa podstawowa, nabłonek staje się niski, sześcienny, a gruczoły śluzowe wąskie i krótkie, z małą ilością wydzieliny. Zanika również podścielisko błony śluzowej. Przymacicza boczne i więzadła krzyżowo-maciczne ulegają skróceniu i zwiotczeniu, co daje w następstwie spłycenie sklepień pochwy. W jajowodach po obniżeniu estrogenów następuje spłaszczenie nabłonka, zanik rzęsek i często zarośnięcie ich światła. Opieka ginekologiczna Zbieranie wywiadów i badanie w okresie pomenopauzalnym wymaga wiele cierpliwości, taktu, życzliwości i szacunku dla kobiety, która bardzo często jest już osamotniona i pozbawiona właściwej i należytej opieki ze strony dzieci i rodziny. Przy badaniu ginekologicznym należy pamiętać, że pochwa w tym okresie ulega zwężeniu, sklepienia są zanikłe, a ściany tak ścieńczałe i nieelastyczne, że mogą ulec rozerwaniu nawet przez nieco tylko silniejszy ucisk badających palców. Przy oględzinach zewnętrznych należy zwrócić uwagę na stan ujścia cewki moczowej. Przy badaniu wewnętrznym należy pamiętać, że macica w tym okresie jest zanikła, podobnie jak jajniki. W przypadku stwierdzenia zmian podejrzanych o proces nowotworowy obowiązuje pobranie wycinka. Jeżeli przeprowadza się test hormonalny (próba Meigsa) mający wykazać stopień reaktywności ściany pochwy na podawanie estrogenów, to zarówno przed, jak i po teście należy pobrać wymaz cytohormonalny. Najczęstsze dolegliwości i schorzenia Do najczęstszych dolegliwości i schorzeń okresu pomenopauzalnego należą: 1) zmiany na sromie (marskość i rogowacenie białe); 2) starcze zapalenie błony śluzowej macicy; 3) cukrzycowe zapalenie sromu; 4) idiopatyczny świąd sromu (neurodermatitis); 5) zanikowe zapalenie pochwy; 6) wypadanie macicy i pochwy; 7) nietrzymanie moczu; 8) osteoporoza. Podsumowanie Badania wśród kobiet po menopauzie przeprowadzone przez Zakład Dydaktyki Ginekologiczno-Położniczej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (Ewa Dmoch-Gajzlerska, Maria Rabiej), a dotyczące badań profilaktycznych, wykazały, że: 1) Wszystkie kobiety w okresie postmenopauzalnym uznają zasadność badań profilaktycznych. 2) 25% kobiet nie zna zasad wykonywania samobadania piersi. 3) Krwawienie po menopauzie jest objawem zawsze zmuszającym do konsultacji z lekarzem ginekologiem. 4) Nietrzymanie moczu jest objawem ukrywanym przez kobiety. Na podstawie posiadanych danych i obecnej wiedzy możemy stwierdzić, że istnieje potrzeba głębszego holistycznego podejścia do całej populacji kobiet w okresie pomenopauzalnym. Podziel się Ponad 90% kobiet oceniło swoją wiedzę w zakresie stosowanej metody antykoncepcji jako dobrą lub bardzo dobrą – wynika z badania opinii zainicjowanego... czytaj dalej Mięśniak to nie rak. Mięśniaki to niezłośliwe nowotwory macicy, które występują u nawet 60-80 proc. kobiet. Zmiany ten, choć niezłośliwe, często wywołują objawy kliniczne. O metodach usuwania mięśniaków opowiada lek. Dorota Niewęgłowska, specjalista ginekologii i położnictwa krakowskiej SCM clinic. Kiedy usuwać mięśniaki macicy? Jak usunąć mięśniaki macicy? Choć mięśniaki macicy są zmianami łagodnymi, często znacząco wpływają na zdrowie i codzienne funkcjonowanie objawy mięśniaków to: nieprawidłowe krwawienia z macicy, a także będąca ich konsekwencją anemia, objawy uciskowe i powiązany z tym częstomocz lub bóle w okolicy krzyżowej. Wiele pacjentek z powodu mięśniaków miewa również problemy z usuwać mięśniaki macicy?Ze względu na lokalizację zmian w macicy, wyróżnia się mięśniaki śródjamowe, podśluzówkowe, śródścienne i podsurowicówkowe. Ich usuwanie jest uzależnione od lokalizacji, rozmiarów guzów i planów prokreacyjnych pacjentki. Aby dobrać najlepszą metodę leczenia, w trakcie wywiadu lekarz powinien ustalić, czy u pacjentki występują objawy rosnące do jamy macicy (typ 0,1 lub 2) nawet gdy są niewielkie, mogą powodować nieprawidłowe krwawienia, obfite miesiączki i anemizację, a więc spadek hemoglobiny we krwi. Tego typu zmiany należy usuwać, operuje się je histeroskopowo – tłumaczy lekarka SCM polega na wprowadzeniu kamery do jamy macicy, dzięki czemu uzyskuje się wizualizację jej wnętrza. Następnie, pod kontrolą wzroku, za pomocą pętli elektrycznej lub innych dostępnych narzędzi histeroskopowych, usuwa się zmianę ze środka macicy. Zabiegi te są często poprzedzane terapią hormonalną, wspomagane za pomocą leków przeciwkrwotocznych, takich jak kwas traneksamowy czy niesterydowe leki uciskowe są natomiast powodowane większymi zmianami napierającymi na otaczające narządy, na przykład na pęcherz moczowy czy jelita. Może to powodować częstsze oddawanie moczu, bóle przy stosunku, zaparcia lub zniekształcenie zarysu powłok brzusznych. Dochodzi do tego również ucisk na okolicę splotów krzyżowych, skutkujący bólami kręgosłupa i miednicy bezobjawowe nie wymagają leczenia, a w ich przypadku wystarczy jedynie stosowanie postępowania wyczekującego tj. pacjentki, u których operuje się mięśniaki bezobjawowe, to kobiety z mięśniakami podśluzówkowymi lub śródjamowymi, które planują ciążę lub mają problem z zajściem w nią. Według badań mięśniaki o takiej lokalizacji mogą powodować wczesne poronienia lub problemy z implantacją zarodka – mówi lek. Dorota Niewęgłowska, specjalista ginekologii i położnictwa krakowskiej SCM usunąć mięśniaki macicy?Jeśli pacjentka planuje jeszcze ciążę, złotym standardem w usuwaniu mięśniaków jest zabieg miomektomii konserwatywnej. Pozwala on zachować macicę. W zależności od rozmiarów zmian sięga się po metody laparoskopowe (małoinwazyjne) lub laparotomijne (wykonywane na otwartej jamie brzusznej).W przypadku kobiet niemających planów rozrodczych lub będących już w okresie menopauzy możliwe jest laparoskopowe usunięcie trzonu macicy przy zachowaniu szyjki macicy, tzw. LSH, lub też usunięcie całej macicy (TLH), jeśli w cytologii występowały nieprawidłowości szyjki macicy. Przed zabiegami laparoskopowymi usuwającymi sam trzon macicy wykonuje się biopsję błony śluzowej jamy macicy (tj. endometrium). Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym w trybie ambulatoryjnym lub na wizycie ginekologicznej. Możliwa jest również kwalifikacja do diagnostycznego zabiegu łyżeczkowania jamy macicy. Ten zabieg wymaga krótkiego znieczulenia ogólnego. W trakcie laparoskopowego usunięcia trzonu macicy używa się morcelatora, który umożliwia usunięcie materiału operacyjnego na zewnątrz ciała pacjentki. W przypadku nierozpoznanych wcześniej zmian onkologicznych w endometrium, użycie tego narzędzia może przyczynić się do szybszego rozprzestrzeniania się nowotworu – tłumaczy lek. Dorota wyglądają poszczególne wspominane wcześniej metody operacyjne? Podczas laparoskopii wykonywane jest niewielkie nacięcie w pępku, przez które wprowadzana jest kamera do jamy brzusznej. Podany zostaje gaz, który umożliwia wytworzenie przestrzeni w polu operacyjnym. Następnie wprowadzane są narzędzia operacyjne przez nacięcia długości 5 i 10 mm. Nacięcia zazwyczaj wykonywane są w linii nadłonowej, choć ich lokalizacja uzależniona jest w dużej mierze od wielkości operowanych zmian – wyjaśnia ginekolog SCM usuwa się zazwyczaj mięśniaki wielkości do 8, a maksymalnie 12 cm. Możliwym powikłaniem tego typu zabiegu jest krwawienie, w związku z czym konieczna jest obserwacja i kontrola pozabiegowa. W zależności od przebiegu zabiegu, w niektórych przypadkach operator decyduje się na pozostawienie drenu na jedną dobę (przez ten czas pacjentka musi pozostawać w klinice), aby następnie mieć możliwość kontroli ewentualnych powikłań laparotomii po otwarciu powłok brzusznych (z cięcia nadłonowego lub prostego), po uzyskaniu wglądu w pole operacyjne, nacina się mięśniówkę macicy nad mięśniakiem, wyłuszcza się zmianę, a następnie zamyka się lożę za pomocą szwów, zabezpieczając w ten sposób hemostazę (czyli przeciwdziałając krwawieniu). Tą drogą usuwa się zmiany o rozmiarach większych od tych kwalifikujących się do zabiegów laparoskopowych, lub mnogie zmiany u kobiet, które planują jeszcze ciążę. W przypadku laparatomii z reguły pozostaje się w klinice przez dwie doby. Jest to więc jedna doba hospitalizacji więcej, a poza tym zabieg ten związany jest z przecięciem powłok, czego efektem jest dodatkowy ból wynikający z większej rany względu na rodzaj zabiegu, poważne powikłania pooperacyjne są rzadkie. Pacjentka do dwóch tygodni po zabiegu powinna ograniczać aktywność rekonwalescencja trwa ok. sześciu tygodni, po których kobieta może już wrócić do normalnego, codziennego funkcjonowania. Ciąża po miomektomii konserwatywnej powinna być planowana co najmniej 6 miesięcy po zabiegu. Poród zaś przeprowadza się za pomocą cięcia cesarskiego z ulgi na osłabienie mięśniówki macicy i możliwe jej pęknięcie w trakcie porodu naturalnego. Oczywiście, jeśli tylko istnieje taka możliwość, powinno się wybierać metody małoinwazyjne w postaci histeroskopii (jeśli pozwala na to lokalizacja zmiany) lub laparoskopii. Pobyt w szpitalu po nich trwa zazwyczaj jedynie dobę i pacjentki zdecydowanie szybciej dochodzą do siebie. Czym są POLIPY? Polipy to zazwyczaj łagodne, nienowotworowe zmiany. Niektóre systematycznie się rozrastają, inne powstają i po pewnym czasie znikają. Jednak nie wolno ich lekceważyć, ponieważ niektóre rodzaje polipów mają skłonność do złośliwienia. Są dwa podstawowe rodzaje polipów - uszypułowane i nieuszypułowane. Polip uszypułowany można porównać do guzika na nóżce i ten rodzaj zmian najczęściej występuje. Polip bez szypuły to guzowata narośl na powierzchni błony śluzowej. Oba rodzaje polipów mogą rozwinąć się w niemal każdym miejscu naszego ciała. Najczęściej jednak pojawiają się na błonie śluzowej nosa, przełyku, w zatokach szczękowych, na strunach głosowych, w krtani, niekiedy w uchu. Kolonizują również jelito grube oraz u kobiet macicę i szyjkę macicy. Rzadziej rozwijają się w żołądku i jelicie cienkim. Niektóre osoby dziedziczą skłonność do tworzenia się polipów. Ich występowanie jest wtedy związane z chorobami, które określa się jako rodzinną polipowatość gruczolakowatą. Mnogie polipy (często ponad 100) pojawiają się w jelicie grubym i – jeśli nie są leczone – zwykle po 20 latach przekształcają się w zmiany nowotworowe jelita grubego. U podłoża powstawania polipów mogą leżeć również zaburzenia rozwojowe, które są następstwem chorób uwarunkowanych genetycznie, np. zespołu Gorlina – rzadkiej genetycznie uwarunkowanej choroby układu wydzielania wewnętrznego. Osoby rodzinnie obarczone skłonnością do występowania polipów powinny być pod szczególną opieką gastrologa. Niekiedy wystarcza usunięcie samych polipów z jelita. Innym razem konieczne jest usunięcie narządu, w którym powstały. Na szczęście są to sytuacje dość rzadkie, a większość polipów ma łagodną postać. POLIPY: w nosie i w krtani Osoby, które mają polipy stale mają katar i niedrożny (zatkany) nos, co utrudnia swobodne oddychanie oraz odróżnianie zapachów. Niektóre osoby mogą całkowicie utracić węch. Zdarza się także, że z powodu polipów dochodzi do zmiany barwy głosu. Jest on mało dźwięczny i niski. Polipy nosa rozwijają się często u osób cierpiących z powodu astmy oskrzelowej lub nadwrażliwości na salicylany (kwas acetylosalicylowy). Zazwyczaj są usytuowane przy ujściu zatok do nosa i w miarę rozrastania się prowadzą do deformacji nosa. Nie ma skutecznego sposobu farmakologicznego leczenia polipów nosa. Trzeba je usunąć operacyjnie. Zwykle robi się to przy użyciu endoskopu. To polipektomia endoskopowa. Na polipy krtani najczęściej narażone są osoby pracujące głosem – śpiewacy, nauczyciele oraz nałogowi palacze tytoniu. Polipy umiejscowione w krtani mogą być powodem duszności oraz nie mijającej chrypy. Niezależnie od rodzaju i wielkości polipów znajdujących się w krtani wszystkie należy usunąć chirurgicznie, ponieważ mają tendencję do złośliwienia. Zabieg przeprowadza się endoskopowo. Polipy: żołądka i jelit Często polipy żołądka i jelit nie dają żadnych dolegliwości, chociaż bywa też, że są przyczyną krwawienia z odbytu. Ale objawem nie charakterystycznym mogą by ichć także bóle i kurcze w dole brzucha. Kobiety porównują je do bólu występującego przed miesiączką, a panowie do tych odczuwanych przy zapaleniu pęcherza. Polipy w jelicie grubym wykrywa się przypadkowo przy radiologicznym badaniu przewodu pokarmowego, ale zwykle podczas kolonoskopii. Ponieważ polipy w jelicie grubym dość łatwo ulegają zezłośliwieniu, należy je usunąć. Jeśli nie są zbyt duże można to zrobić w czasie kolonoskopii. Większe muszą być usuwane chirurgicznie. Usunięte z jelita polipy zawsze poddaje się badaniom histopatologicznym, aby wiedzieć czy nie zawierały komórek nowotworowych. Osoba, która miała usunięte polipy z jelita grubego powinna co 2-3 lata wykonywać kolonoskopię i przestrzegać diety – unikać konserwantów, wybierać produkty bogate w błonnik, pić dużo wody oraz ograniczyć spożycie czerwonego mięsa. Polipy w żołądku znajdowane są podczas gastroskopii zarówno u kobiet, jak i mężczyzn po 60. roku życia. Rzadko są przyczyną krwawień z przewodu pokarmowego, wymiotów czy bólu brzucha. Rozwijają się u osób, które unikają warzyw, owoców i jedzą tłusto. Polipom towarzyszą zmiany zapalne, choroba wrzodowa żołądka oraz zakażenie bakterią Helicobacter pylori. Usuwa się chirurgicznie, bo mają skłonność do przekształcenia się w nowotwory. W jelicie cienkim rozwijają się dwa typy polipów – drzewkowe i cewkowe. Z tych pierwszych może się rozwinąć rak. Polipy jelita cienkiego często współistnieją z rakiem jelita grubego. Objawem choroby są krwawienia z przewodu pokarmowego oraz ból spowodowany niedrożnością jelita. Polipy wzrastające w dwunastnicy, blokują odpływ żółci z dróg żółciowych, co prowadzi do żółtaczki. Usuwa się je chirurgicznie. POLIPY: zagrożenie dla kobiet Polipy rozwijające się w narządach rodnych kobiety to nie to samo, co mięśniaki. Zwykle są pojedyncze i mają wielkość wiśni. Sprzyjają im zaburzenia hormonalne, a głównie nadmiar estrogenów. Duże znaczenie ma ich usytuowanie, ponieważ od tego zależy rodzaj kuracji. Są dwa typy kobiecych polipów. W szyjce macicy rozwijają się tzw. polipy szyjkowe, które można wykryć podczas badania ginekologicznego. Polipy rozwijające się wewnątrz macicy to polipy endometrialne. Częściej mają je panie w okresie menopauzy. Można je wykryć tylko podczas USG przezpochwowego. Większość polipów nie daje żadnych dolegliwości. Gdy rozrosną się występuje plamienie i krwawie między miesiączkami, krwawienia po stosunku, a także przedłużające się miesiączki. Polipy często utrudniają zajście w ciążę lub są powodem poronień. Leczenie polipów macicy rozpoczyna się od kilkumiesięcznej kuracji hormonalnej. Jeżeli nie da ona dobrych rezultatów, lekarz może zaproponować wyłyżeczkowanie lub bardziej nowoczesny zabieg histeroskopię. Łyżeczkowanie wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, a uzyskany materiał bada się na obecność komórek nowotworowych. Po zabiegu trzeba leżeć i przez kilka dni oszczędzać się. Histeroskopia pozwala usunąć polipy zaraz po badaniu diagnostycznym. Jeżeli polipy zawierają komórki nowotworowe, konieczna jest histerektomia, czyli usunięcie macicy. Mięśniaki macicy są łagodnymi nowotworami, które powstają z mięśniówki macicy. Ich wzrost jest pobudzany przez żeńskie hormony płciowe. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne podaje, że są to najczęstsze chorobowe zmiany narządu rodnego u kobiet w wieku rozrodczym oraz najczęstsza przyczyna operacji ginekologicznych. Na podstawie badań epidemiologicznych eksperci PTG szacują, że mięśniaki występują u 20–40 proc. kobiet miesiączkujących, przeważnie u pań w wieku 30–50 lat. Nie udało się dotąd poznać dobrze czynników predysponujących do rozwoju tych łagodnych guzów. Wiadomo jednak, że częściej występują one u kobiet, które nie rodziły dzieci, są otyłe, a także u pań, których bliskie krewne miały mięśniaki (wpływ czynników genetycznych). Bóle, niepłodność i... strach – Mięśniaki nie muszą dawać żadnych dolegliwości. I jeżeli są bezobjawowe, diagnozuje się je często przypadkowo w badaniu klinicznym lub ultrasonograficznym – mówi prof. dr hab. n. med. Bronisława Pietrzak z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Jednak u części pacjentek mięśniakom towarzyszą symptomy, które znacznie obniżają jakość życia. U jednej trzeciej, a nawet u połowy kobiet z mięśniakami występują zarówno bardzo obfite krwawienia miesiączkowe, jak i pozamiesiączkowe, które mogą być przyczyną niedoborów żelaza, niedokrwistości i osłabienia. Może też dochodzić do krwawień do jamy otrzewnowej. Aż 30 proc. kobiet z mięśniakami odczuwa z ich powodu bóle o różnym nasileniu, również podczas miesiączki. Innym przykrym objawem może być ucisk na sąsiadujące narządy. Przeważnie dotyczy to pęcherza moczowego, co może nawet powodować nietrzymanie moczu lub trudności z jego oddawaniem. Rzadziej mięśniaki uciskają na jelita, czego konsekwencją mogą być okresowe zaparcia, niedrożność jelit, bóle krzyża. Mięśniaki macicy, nawet jeśli nie dają objawów, są także istotną przyczyną zaburzeń płodności. Według ginekologa i położnika dr. Jacka Tulimowskiego zależnie od rozmiarów i umiejscowienia w macicy guzy te mogą utrudniać proces zapłodnienia – gdy mięśniak blokuje ujście jajowodu, zagnieżdżenie się zarodka w ścianie macicy, a także donoszenie ciąży. Przeważnie mogą one być przyczyną poronień lub porodów przedwczesnych. Mięśniaki mogą bowiem powodować nieprawidłowe skurcze macicy i w ten sposób wywołać przedwczesną akcję porodową. Mogą też prowadzić do krwawień w ciąży, do przedwczesnego pęknięcia błon płodowych czy oddzielenia się łożyska, a nawet – gdy mają duże rozmiary lub występują bardzo licznie – do ograniczenia wzrostu płodu. – Dane epidemiologiczne wskazują, że występowanie mięśniaków stwierdza się u 27 proc. niepłodnych kobiet, a u 10–30 proc. ciężarnych z mięśniakami macicy dochodzi do powikłań – podkreśla dr Tulimowski. Specjalista mówi też, że ponieważ współczesne kobiety coraz częściej odkładają macierzyństwo na później, liczba powikłań ciąży związanych z mięśniakami będzie rosła. Jest to bowiem głównie problem zdrowotny pań po 30. roku życia. Kobiety, które straciły dziecko z powodu mięśniaków, często obawiają się, czy uda im się jeszcze zostać mamą. – Choć mięśniaki macicy są zmianami łagodnymi, niezagrażającymi życiu, to stanowią ogromny problem, szczególnie dla kobiety, która jeszcze planuje macierzyństwo – mówi Alina Pulcer, prezes stowarzyszenia kobiet z problemami onkologiczno-ginekologicznymi Magnolia. Obecnie nasze stowarzyszenie opiekuje się pacjentką, która wcześniej miała poronienie z powodu mięśniaków, przeszła zabieg ich usunięcia, a obecnie spodziewa się dziecka. Towarzyszą jej ogromne obawy i strach, czy wszystko przebiegnie prawidłowo, czy donosi ciążę i urodzi zdrowe dziecko. Dr Tulimowski podkreśla, że mięśniaki macicy niezwykle rzadko mogą przekształcić się w nowotwór złośliwy zaliczany do mięsaków. Dotyczy to przypadków, w których mięśniak rośnie bardzo szybko i w ciągu sześciu miesięcy powiększy się od 50 do 100 proc. – Są to naprawdę bardzo rzadkie sytuacje, dlatego nie wolno straszyć pacjentek z mięśniakami nowotworem złośliwym – zaznacza. Zabieg może być konieczny W leczeniu mięśniaków macicy stosuje się przede wszystkim mniej lub bardziej inwazyjne operacje (włącznie z histerektomią, tj. usunięciem macicy), a także leki, które mają przede wszystkim zmniejszyć mięśniaki i przygotować pacjentkę do mniej inwazyjnego zabiegu. Terapię dobiera się na podstawie umiejscowienia mięśniaków, ich liczby i rozmiarów, objawów, jakie dają, planów macierzyńskich kobiety. – W ostatnich latach kładzie się duży nacisk na preferencje pacjentek, na to na przykład, czy chcą zachować macicę. Wówczas – jeżeli tylko jest taka możliwość – usuwa się same mięśniaki – wyjaśnia prof. Pietrzak. Mięśniaki wymagają leczenia operacyjnego wówczas, gdy dają silne objawy bólowe, obfite krwawienia prowadzące do niedokrwistości z niedoboru żelaza, gdy z powodu ucisku na narządy sąsiednie pacjentka ma kłopoty z wypróżnianiem, z nietrzymaniem moczu, gdy mięśniaki mają duże rozmiary, są bardzo liczne lub szybko rosną. – Jeśli nie uzyskujemy poprawy za pomocą innych metod terapii, jak uzupełnianie żelaza, leczenie farmakologiczne, to powinno się wykonać operację – zaznacza dr Tulimowski. Według niego wskazaniem do operacji jest także sytuacja, w której z użyciem dostępnych metod diagnostyki nie można wykluczyć guza jajnika. Operacyjne leczenie mięśniaków stosuje się również u kobiet, u których guzy te mogą być prawdopodobną przyczyną problemów z zajściem w ciążę. Histerektomię, czyli usunięcie macicy, stosuje się przede wszystkim u kobiet, które nie planują już urodzić dziecka, a objawy związane z obecnością mięśniaków bardzo utrudniają im życie. W Polsce jest to nadal jedną z najczęściej stosowanych metod leczenia mięśniaków. – Większość pacjentek chce jednak zachować macicę, która jest traktowana jako atrybut kobiecości. Wówczas – jeśli to możliwe – stosuje się leczenie zachowawcze. Trzeba jednak pamiętać, że po takim leczeniu w 30–40 proc. przypadków choroba nawraca – zaznacza dr Tulimowski. Dzięki rozwojowi technik operacyjnych, obecnie można stosować coraz mniej inwazyjne metody usuwania mięśniaków, w stosunku do tradycyjnej operacji z otwarciem jamy brzusznej, tj. laparotomii. Jest to na przykład miomektomia laparoskopowa, czyli laparoskopowe usuwanie mięśniaków macicy. Stosuje się ją w przypadku mięśniaków o średnicy do 7 cm. Innym przykładem mało inwazyjnego zabiegu jest histeroskopia, czyli zabieg wykonywany za pomocą wziernika. Jest wykorzystywana do wyłuszczania mięśniaków umiejscowionych pod błoną śluzową macicy. – Każda operacja w obrębie macicy niesie ze sobą pewne ryzyko powikłań, które mogą obniżyć przyszłe szanse kobiety na zajście w ciążę. Dlatego im mniej inwazyjną metodę możemy zastosować, tym lepiej – tłumaczy prof. Pietrzak. W ostatnim czasie coraz większą popularność zyskują metody zabiegowe, jak mioliza, która do niszczenia mięśniaków wykorzystuje prąd elektryczny, kriomioliza, która polega na schładzaniu ich do bardzo niskiej temperatury (minus 180 st. C) oraz, nierefundowana w Polsce, tzw. termoablacja ultradźwiękowa. Dwie pierwsze metody są przeznaczone dla kobiet z mięśniakami o średnicy do 10 cm, trzecia – dla pań z mięśniakami o większych rozmiarach. ...ale czasem można go uniknąć Dr Tulimowski zaznacza, że część kobiet z mięśniakami macicy może odnieść duże korzyści z zastosowania farmakoterapii. Jeszcze do niedawna w farmakoterapii mięśniaków stosowano przede wszystkim tzw. analogi gonadoliberyny (analogi GnRH) podawane podskórnie. Powodują one zmniejszenie rozmiarów mięśniaków, ale jednocześnie wywołują objawy przedwczesnej menopauzy, takie jak uderzenia gorąca, problemy ze snem, demineralizacja kości, zaburzenia metaboliczne. W 2012 r. Komisja Europejska dopuściła do stosowania we wszystkich krajach UE nowy doustny lek – octan uliprystalu – do stosowania przed operacją u pań w wieku rozrodczym, z mięśniakami macicy, które dają umiarkowane lub ciężkie dolegliwości. Lek należy do tzw. selektywnych modulatorów receptora progesteronowego. Badania ostatnich lat dowiodły bowiem, że progesteron odgrywa istotną rolę w rozwoju mięśniaków macicy. Już w 2012 r. eksperci PTG wydali stanowisko na temat stosowania octanu uliprystalu u pacjentek z tymi łagodnymi guzami. Zwracają w nim uwagę, że rejestracja leku stanowi „ogromny postęp", gdyż daje on efekt terapeutyczny podobny do analogów GnRH, a jednocześnie powoduje znacznie mniej działań niepożądanych. Czas leczenia, który wystarczy do osiągnięcia efektów, wynosi trzy miesiące. W badaniach klinicznych leku u co najmniej 90 proc. pacjentek doszło do zahamowania obfitych krwawień. Obserwowano to już po około siedmiu dniach. Po 13 tygodniach terapii objętość guzów zmniejszała się średnio o 36 proc. lub 42 proc., zależnie od dawki leku. Leczenie farmakologiczne ma na celu głównie zmniejszenie rozmiarów mięśniaków i przygotowanie pacjentki do mniej inwazyjnej operacji. W większości przypadków po odstawieniu leczenia mięśniaki odrastają. – Część pacjentek otrzymująca ten lek może jednak dotrwać do menopauzy bez konieczności poddawania się operacji. Po menopauzie spada bowiem poziom hormonów płciowych w organizmie kobiety, a wzrost mięśniaków zostaje zahamowany – tłumaczy dr Tulimowski. – Standardy leczenia mięśniaków macicy w Polsce wciąż nie dorównują standardom panującym w krajach Unii Europejskiej. My chcemy to zmienić. Chcemy, by polskie pacjentki z mięśniakami były leczone tak jak inne Europejki – podsumowuje Alina Pulcer. Blog Urazy i Błędy OkołoporodoweUsunięcie macicyUsunięcie macicy po porodzie na skutek zakażeniaUsunięcie macicy, czyli histerektomia to bardzo poważna operacja, odciskająca swe piętno na psychice kobiety. Usunięcie macicy najczęściej jest spowodowane mięśniakami macicy. Zdarza się jednak, że do operacji dochodzi u młodych, zdrowych kobiet, nieleczonych wcześniej Ci macicę po porodzie? Skontaktuj się z nami teraz, aby ustalić jaką masz możliwość uzyskania odszkodowania za usunięcie macicy. Zadzwoń teraz 722 080 080Sprawdź jak uzyskać odszkodowanie za usunięcie macicybezpłatna konsultacjaUsunięcie macicy po porodzie u 20-letniej kobiety pod lupą sąduTo była jej pierwsza ciąża, od siódmego miesiąca płód był ułożony pośladkowo, dlatego zdecydowano o cesarskim cięciu. 17 maja urodziła dni później stan zdrowia kobiety się pogorszył, znacznie wzrosła temperatura. Trzeciego dnia po porodzie z rany po cesarskim cięciu zaczął wyciekać płyn surowiczy. Pacjentce podano antybiotyki i przeprowadzono stosowne badania. Stan zapalny utrzymywał się jednak – doszło do ogólnego zakażenia organizmu. Konieczne stało się usunięcie macicy po kobiety złożył wniosek w sądzie zarzucając lekarzom popełnienie błędu medycznego, którego skutkiem jest trwałe kalectwo oraz rozległy uraz psychiczny. Domagano się wysokiego odszkodowania i zadośćuczynienia za krzywdę. W odpowiedzi na pozew pozwany szpital wniósł o oddalenie powództwa w biegłych potwierdzają błąd lekarzyZ opinii biegłego z zakresu epidemiologii wynika, że u rodzącej doszło do powikłania pooperacyjnego w postaci zakażenia miejsca operowanego. Pacjentka była osobą młodą, zdrową, nie leczyła się na choroby infekcyjne, miała dobrą odporność, nie miała problemów metabolicznych, nie stwierdzono u niej szkodliwych nałogów. W opinii biegłego zakażeniu i jego skutkom można było biegły stwierdził, że nieprawidłowym działaniem szpitala było opóźnienie w rozpoznaniu wstrząsu septycznego. Jak również niepowiadomienie o zakażeniu szpitalnego zespołu kontroli zakażeń szpitalnych, co mogłoby wpłynąć na proces leczenia. Dopatrzył się również nieprawidłowości w stosowanej antybiotykoterapii – nie zmieniono leku, mimo braku zamierzonego biegły z zakresu położnictwa i ginekologii wskazał, że było to zakażenie wewnątrzszpitalne. W jego opinii nie budził zastrzeżeń stan sanitarny szpitala, procedury operacyjne i leczenie wdrożone po cesarskim cięciu – błędem było natomiast niezgłoszenie zakażenia pacjentki do szpitalnego zespołu kontroli zakażeń szpitalnych oraz niewykonanie badania bakteriologicznego. Nieznajomość patogenu wywołującego zakażenie nie pozwoliła na zmianę antybiotyku. Biegły stwierdził, że utrata macicy stanowi 40-procentowy trwały uszczerbek na terazUsunięcie macicy po porodzie – wyrok sąduSąd po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłych wydał wyrok w sprawie, przychylając się do wniosku pacjentki, stwierdzając, że szpital dopuścił się niedbalstwa. Do uprawdopodobnienia takiego zarzutu wystarczające jest wykazanie wysokiego stopnia prawdopodobieństwa zakażenia pacjenta podczas pobytu w uznał, że szpital ma zapłacić poszkodowanej młodej kobiecie 150 000 zł zadośćuczynienia za cierpienia i krzywdę w wyniku usunięcia macicy po porodzie. Uzasadnił, że kobieta straciła szanse na posiadanie potomstwa mając zaledwie 19 lat, na początku rozpoczęcia przez nią dojrzałego życia. Nie będzie więc mogła realizować swoich potrzeb biologicznych, psychicznych, seksualnych i społecznych. I prawdopodobnie nawet długotrwała psychoterapia nie jest w stanie spowodować jej wyleczenia i usunięcia psychicznych konsekwencji poniesionej straty. Wyrok został utrzymany przez sąd macicy po porodzie, jak uzyskać odszkodowanie?Jeśli podejrzewasz, że podczas Twojego porodu doszło do błędu medycznego skutkującego usunięciem macicy po porodzie, zgłoś się do Krajowego Rejestru Osób Poszkodowanych. Specjalizujemy się w dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych związanych z błędami Ty lub Twoje dziecko ucierpiało na skutek błędu medycznego i chciałabyś uzyskać informacje, czy przysługuje Ci odszkodowanie – skontaktuj się z nami. Bezpłatnie przeanalizujemy Twoją porada prawnaWystarczy Twój jeden telefon do nas, aby uzyskać profesjonalną pobieramy z góry żadnych opłat!Zadzwoń teraz to nie wymaga wysiłku, a może tylko 722 080 080, lub napisz do nas kontakt@ BLOGSprawdź wysokoć odszkodowania teraz

usunięcie macicy po 60 roku życia